În articolul de faţă autorul a realizat o analiză interpretativă a Sonatei nr. 2 pentru clarinet şi pian de S. Lobel, în baza înregistrării audio cu valoare de unicat, care se află în fonoteca AMTAP. Înregistrarea a fost realizată de E. Verbeţchi (clarinet) şi G. Strahilevici (pian) în 1968. Autorul a încercat să determine unele particularităţi ale stilului interpretativ al lui E. Verbeţchi şi anume: specificul tratării textului componistic, abordarea individuală a partidei clarinetului, indicaţiilor dinamice, de articulaţie etc.

In the present article the author has realized an interpretative analysis of Sonata No. 2 for clarinet and piano by S. Lobel, on the basis of an audio recording that is kept in the AMTAP sound archives. This recording was made by E. Verbeţchi (clarinet) and G. Strahilevici (piano) in 1968. The author has attempted to determine some features of E. Verbeţchi's interpretive style, such as: the specific treatment of the composer’s text, the individual approach to the clarinet part, the dynamic and articulation indications etc.

В настоящей статье автор выполнил исполнительский анализ Сонаты №2 для кларнета и фортепиано С. Лобеля на базе уникальной грамзаписи, хранящейся в фонотеке АМТИИ. Запись была сделана Е. Вербецким (кларнет) и Гитой Страхилевич (фортепиано) в 1968 году. Автор попытался определить такие черты исполнительского стиля Е. Вербецкого, как особая трактовка композиторского текста, индивидуальное прочтение кларнетовой партии, динамических и артикуляционных указаний и др.